Het schilderen is in volle gang. De kerkzaal begint langzamerhand een serene kleur te krijgen. In de ochtend was de muur achter het podium voor een tweede verflaag aan de beurt. De muren zijn netjes geverfd… het ziet er echt goed uit! Goed bezig!In de middag kwam ik zr. Katja aflossen. Voordat we beginnen met schilderen, laat br. Clarence aan zr. Abigail, br. Guilermo en mij de kelder zien. De kelder is een ruime opslagruimte waar we veel spullen in kwijt kunnen dus dat is goed. De stoelen kunnen voorlopig daar worden gestald totdat we klaar zijn met de kerkzaal.

De deur van de kelder gaat open… het is nogal donker en je moet naar beneden lopen op een stenen trap. Allerlei gedachten en associaties schieten door mijn hoofd. Ik wil er eigenlijk niet in! Als we beneden zijn aangekomen, valt het allemaal wel mee. Er zijn drie ruimtes. Twee daarvan kunnen worden gebruikt voor opslag en de derde is waar de waterketels zich bevinden (zie tweede foto van de collage).

We treffen een dichtgemetselde deur aan (zie eerste foto). Het is onbekend wat er achter zit maar het heeft verdacht veel weg van een graftombe. Er blijkt ook een ruimte te zijn dat doorloopt onder de kerk. Deze ruimte is te bereiken door een deur ter grootte van een venster. Deze ruimte is heel erg donker (zie laatste twee foto’s voor het venster). Met het licht van een mobiele telefoon zien wij in de verte oude kerkbanken staan. Br. Clarence vertelt moedig dat hij eens een keer op zijn gemak het wil bezichtigen met een bouwlamp. Nou mij niet gezien! Ik ben klaar met deze bezichtigingstour en ik wil er graag uit! Het klopt dat je me biddend kunt zien op de foto’s. LOL!

Ik voel me opgelucht dat ik eindelijk kan gaan verven! De muur aan de achterkant van de kerkzaal is aan de beurt. Wat raar! De verf lijkt wel witter dan de voorzaal… hebben we wel de juiste kleurencode gekocht? Nadat we de verfemmers hebben nagelopen, kan het niet aan de kleurencode liggen. Volgens de professionele schilders (die voor andere werkzaamheden in het gebouw aanwezig zijn) kan de kleurencode toch anders uitpakken door verschillende merken te gebruiken. We besluiten toch maar door te gaan en te hopen dat het goed uitpakt.

Mag ik jullie voorstellen aan het schilderteam? v.l.n.r. zr. Abigail, zr. Leila, pastor Charles, br. Guilermo en br. Clarence. De dames storten zich op het schilderen van de muren. De mannen trekken hun eigen plan. Pastor Charles doet voornamelijk de bovenkant en onderkant van de muren. Br. Guilermo schijnt zijn plekje te hebben gevonden in de zaal en Br. Clarence schildert de deuren.  

Nadat de muur aan de achterkant van de zaal is geverfd, gaan we aan de slag met de bakstenen muur. Het is eigenlijk best zonde dat we de muur moeten verven. We beginnen er met volle moed aan om vervolgens halverwege erachter te komen dat het nog best een hele klus is. De groeven zijn moeilijk te verven met de rollers waardoor je goed moet aandrukken en niet alleen verticaal moet verven maar ook horizontaal! Het is nogal intensief… een goede cardio oefening! We willen niet klagen dus we noemen het onze dankmuur!

Br. Guilermo hoor je bijna niet. Geconcentreerd en heel secuur verft hij zijn eigen hoekje. Hij gooit werkelijk alles in de strijd om goed te kunnen schilderen. En voor de eerst keer is dit meer dan een uitmuntend resultaat!

De dag vliegt voorbij als je plezier hebt. Aan de einde van de dag, zien we dat de kleuren van de muren toch naar dezelfde kleur opdrogen. Zo zie je maar dat de kleur nog niet bepaald kan worden als de verf nat is. We hebben een productieve dag erop zitten. Morgen weer een dag!

“Het maakt niet uit hoe je begint maar hoe je eindigt”